چرا لینک‌ها برای سئوی شما اینقدر مهمن؟
لینک‌ها یکی از بخش‌های اصلی سئو هستن. تو این مطلب با لینک‌های داخلی، ورودی و خروجی بیشتر آشنا می‌شیم و می‌بینیم که چطور می‌تونن به سئوی سایت شما کمک کنن یا بهش آسیب بزنن.
قدیما، تو روزای اولیه‌ی سئو، حتی قبل از اینکه گوگل وجود داشته باشه، رتبه‌بندی وب‌سایت‌ها بیشتر به استفاده از کلمات کلیدی تو محتوای صفحه بستگی داشت.
اون موقع‌ها که هنوز الگوریتم‌های موتور جستجوی پیشرفته‌ای وجود نداشت، استفاده از کلمات کلیدی راحت‌ترین راه برای رتبه گرفتن صفحات بود.
منطقش هم ساده بود: هر چی یه عبارت کلیدی بیشتر تو یه صفحه استفاده می‌شد، احتمالاً اون صفحه دقیقاً در مورد همون موضوع بود.
متاسفانه، سئوکارای اون دوره از این سیستم سوءاستفاده کردن و با استفاده بیش از حد و غیرطبیعی از کلمات کلیدی، سعی می‌کردن رتبه‌های بالاتری بگیرن.
امروزه این روش به «کیورد استافینگ» یا «بمباران کلمات کلیدی» معروفه.
این کار باعث می‌شد سایت‌هایی برای یه سری کلمات کلیدی رتبه بگیرن که حتی محتوای خاصی در اون مورد نداشتن.
اینجا بود که نیاز به یه راه جدید برای بررسی و ارزیابی سایت‌ها حس شد؛ روشی که فقط به تحلیل محتوا محدود نشه.
ظهور گوگل و الگوریتم PageRank
گوگل تو سال ۱۹۹۶ با همکاری بنیان‌گذارانش، یعنی لری پیج و سرگئی برین، کارش رو شروع کرد.
الگوریتم رتبه‌بندی اولیه‌ی این موتور جستجو بر اساس الگوریتم «پیج رنک» (PageRank) بود که لری پیج موقع تحصیل تو دانشگاه استنفورد، اون رو توسعه داد و به افتخار خودش نام‌گذاری کرد.
ایده اصلی این بود که از لینک‌های بین صفحات وب به عنوان یه فاکتور رتبه‌بندی استفاده بشه.
تو صفحه‌ی «درباره ما»ی قدیمی گوگل نوشته شده:
«پیج رنک با شمردن تعداد و کیفیت لینک‌های یک صفحه کار می‌کنه تا یه تخمین کلی از میزان اهمیت اون وب‌سایت به دست بیاره. فرض اصلی اینه که وب‌سایت‌های مهم‌تر، احتمالاً لینک‌های بیشتری از وب‌سایت‌های دیگه دریافت می‌کنن.»
اگه دوست داشتین، می‌تونین در مورد الگوریتم پیج رنک بیشتر بخونین. این اطلاعات کاملاً عمومیه و حتی پتنت (حق ثبت اختراع) پیج رنک هم به صورت آنلاین و رایگان در دسترسه.
البته این یه سند خیلی تخصصیه و برای فهم کاملش به دانش پیشرفته‌ی برنامه‌نویسی و ریاضیات نیاز دارین.
به جای اینکه درگیر جزئیات فنی تحلیل و ارزیابی لینک‌ها توسط گوگل بشیم، شاید بهتر باشه بفهمیم که این الگوریتم اصلاً چرا به لینک‌ها اهمیت می‌ده.
انواع لینک‌ها: داخلی، ورودی و خروجی
لینک یا هایپرلینک، یه عنصر قابل کلیک تو یه صفحه‌ی وبه که شما رو از یه صفحه به صفحه‌ی دیگه می‌بره. لینک‌ها می‌تونن به شکل متن، عکس یا دکمه باشن.
ما می‌تونیم لینک‌ها رو بر اساس مقصدشون دسته‌بندی کنیم؛ یعنی ببینیم کاربر رو به صفحه‌ی دیگه‌ای تو همون سایت می‌برن یا به یه وب‌سایت کاملاً متفاوت.
لینک‌های داخلی، لینک‌هایی هستن که بین صفحات مختلف سایت خودتون ایجاد می‌شن.
موتورهای جستجو این موضوع رو با بررسی نام دامنه تشخیص می‌دن؛ اگه لینک‌های یه صفحه به صفحات دیگه‌ای تو همون دامنه اشاره کنن، لینک داخلی محسوب می‌شن.
اگه به هر دلیلی سایت شما روی چندتا دامنه ساخته شده باشه، موتورهای جستجو این لینک‌ها رو به عنوان لینک خارجی در نظر می‌گیرن.
لینک‌های ورودی (Inbound Links) لینک‌هایی هستن که از وب‌سایت‌های دیگه یا یه دامنه‌ی متفاوت به سایت شما داده می‌شن.
لینک‌های خروجی (Outbound Links) هم لینک‌هایی تو سایت شما هستن که به وب‌سایت‌هایی با دامنه‌ی دیگه اشاره می‌کنن.
تمرکز روی لینک‌های ورودی: لینک‌های طبیعی از صفحات باکیفیت برای تاثیر بیشتر در سئو
از بین این سه نوع لینک، لینک‌های ورودی بیشترین تأثیر رو تو سئو دارن، اما به دست آوردنشون هم از همه سخت‌تره.
صفحات باکیفیت مثل دوستای کاربلدی هستن که برای مشورت پیششون می‌رید: قابل اعتمادن، معتبرن و تو موضوع خودشون تخصص دارن
وقتی یه صفحه به صفحه‌ی دیگه‌ای لینک می‌ده، تولیدکننده‌ی محتوا حتماً دلیلی برای این کار داشته.
معمولاً، اون‌ها از صفحه‌ای که بهش لینک دادن خوششون میاد، چون اطلاعاتی داره که محتوای صفحه‌ی اول رو تکمیل می‌کنه یا ازش پشتیبانی می‌کنه.
از طرفی، بعضی از نویسنده‌ها به دلایل کاملاً برعکس لینک می‌دن؛ مثلاً به صفحه‌ای لینک می‌دن که می‌خوان ازش انتقاد کنن یا باهاش مخالفن.
با این حال، هر دو نوع این لینک‌ها برای صفحه‌ای که لینک رو دریافت کرده خوبه. چه از محتوا خوششون بیاد چه بدشون بیاد، به هر حال اون محتوا تونسته یه واکنش قوی ایجاد کنه که این خودش نشانه‌ی محتوای باکیفیته.
اگه محتوای یه صفحه بتونه بقیه رو به حرف بیاره، یعنی اعتبار، سندیت و یا قابل اعتماد بودن رو نشون می‌ده.
بنابراین، لینک‌ها مثل رأی اعتماد، اعتبار و سندیت هستن.
هر چی یه صفحه لینک‌های بیشتری بگیره، یعنی رأی‌های بیشتری به دست آورده که این می‌تونه به بهبود رتبه‌بندیش کمک کنه.
اما فقط تعداد لینک‌هایی که یه صفحه می‌گیره مهم نیست.
گوگل کیفیت لینک‌ها رو هم ارزیابی می‌کنه.
هیچ‌کس از دوستای فیک خوشش نمیاد
گاهی وقتا شما آدمای فیک رو سریع تشخیص می‌دین. اما بعضی وقتا هم به این راحتی نیست.
این موضوع در مورد نگاه گوگل به صفحات وب هم صدق می‌کنه. لینک‌هایی که به نظر رأی اعتماد میان، به راحتی می‌تونن با استفاده از این روش‌ها فیک باشن:
- انجمن‌های آنلاین (فروم‌ها)
- کامنت‌های وبلاگ
- دفترهای مهمان (Guestbooks)
- ویکی‌ها
- پروفایل‌های شبکه‌های اجتماعی
- دایرکتوری‌های مقالات
- سایت‌های پرسش و پاسخ
- سایت‌های بوکمارک اجتماعی
به این‌ها لینک‌های مصنوعی گفته می‌شه.
گاهی وقتا گوگل بلافاصله متوجه فیک بودن لینک‌ها می‌شه، اما نه همیشه. ممکنه مدتی طول بکشه تا گوگل لینک‌های مصنوعی رو شناسایی کنه.
این لینک‌های مصنوعی برای صفحات عواقب منفی دارن.
رتبه‌ی صفحاتی که لینک مصنوعی دارن، ممکنه توسط فاکتورهای مختلفی که کیفیت لینک رو بررسی می‌کنن، آپدیت‌های الگوریتم، یا حتی جریمه‌های دستی گوگل آسیب ببینه.
برای داشتن لینک‌های طبیعی و خوب، یه سایت به محتوای باکیفیتی نیاز داره که قابل اعتماد، معتبر و تخصصی باشه.
این کار به صفحات اجازه می‌ده که لینک‌های طبیعی و باکیفیتی از وب‌سایت‌های دیگه بگیرن که به رتبه‌بندیشون کمک می‌کنه.
لینک‌های ورودی حتی بعد از آپدیت پنگوئن گوگل هم مهمن
در طول دهه‌ی گذشته، گوگل چندتا آپدیت الگوریتم مهم رو اجرا کرده. یکی از این آپدیت‌های مهم، پنگوئن بود.
آپدیت پنگوئن گوگل حالا به بخش اصلی الگوریتم مرکزی گوگل تبدیل شده.
آپدیت پنگوئن به گوگل اجازه می‌ده تا کیفیت لینک‌ها رو به طور موثرتری ارزیابی کنه.
درست بعد از این آپدیت، بعضی از متخصصان سئو اولش فکر می‌کردن که لینک‌ها دیگه اهمیتی ندارن؛ اما اینطور نبود.
لینک‌ها در رتبه‌بندی مهمن و هنوز هم همون ارزش‌های قبلی رو نشون می‌دن.
لینک‌ها تا زمانی که طبیعی باشن، بازتابی از کیفیت محتوای یک صفحه هستن.
آپدیت پنگوئن کار گوگل رو برای شناسایی لینک‌های مصنوعی راحت‌تر کرد.
لینک‌ها همیشه از فاکتورهای مهم رتبه‌بندی بودن؛ اما روش‌های به دست آوردن لینک تکامل پیدا کرده، مخصوصاً بعد از آپدیت پنگوئن.
بعد از آپدیت پنگوئن، تأکید خیلی بیشتری روی لینک‌های طبیعی شد و همین باعث شد خیلی از سئوکارها تمرکزشون رو بیشتر روی بازاریابی محتوا بذارن.
یعنی تولید محتوای ارزشمند و قابل لینک‌دهی و ترویج اون محتوا به دنیا، برای جذب کاربرانی که به طور طبیعی حاضر به اشتراک‌گذاری و لینک دادن به اون محتوا باشن.
همه مثل یه سئوکار فکر نمی‌کنن؛ تو استفاده از انکرتکست زیاده‌روی نکنین
یکی از جنبه‌های مهم لینک‌های ورودی که موتورهای جستجو بهش توجه می‌کنن، انکرتکست (Anchor Text) لینکه.
انکرتکست همون متن قابل کلیک یه لینک یا متن جایگزین (alt text) تو لینک‌های تصویریه.
انکرتکست به موتورهای جستجو کمک می‌کنه تا ایده‌ای از موضوع صفحه‌ی مقصد به دست بیارن.
در گذشته، از این موضوع سوءاستفاده می‌شد و امکان بمباران لینک (link bombing) رو فراهم می‌کرد. یعنی از عبارت دقیقی که می‌خواستین باهاش رتبه بگیرین، به عنوان انکرتکست تو هزاران لینک ورودی از صفحات مختلف استفاده می‌کردین، بدون اینکه به کیفیت یا مرتبط بودن اون صفحات اهمیتی بدین.
خیلی از آپدیت‌های قبلی گوگل، از جمله پنگوئن، این مشکل رو هدف قرار دادن؛ طوری که زیاده‌روی در استفاده از انکرتکست‌های متمرکز بر کلمه کلیدی می‌تونه غیرطبیعی به نظر برسه و روی رتبه‌بندی تأثیر منفی بذاره.
از زمان آپدیت پنگوئن، تمرکز شدیدی روی داشتن انکرتکست طبیعی در لینک‌های ورودی وجود داره.
اینجا چندتا نکته هست که اگه حواستون بهشون نباشه، ممکنه تلاش‌های لینک‌سازیتون رو به خطر بندازه:
- به طور طبیعی، وقتی آدما به سایت شما لینک می‌دن، اغلب از اسم برند یا شرکتتون به عنوان انکرتکست استفاده می‌کنن. بنابراین، اگه تعداد انکرتکست‌های کلمه کلیدی شما بیشتر از انکرتکست‌های برندتون باشه، ممکنه به مشکل بخورین. بهتره که بیشتر انکرتکست‌ها از نوع برند باشن.
- همه مثل هم فکر نمی‌کنن و خیلی بعیده که افراد زیادی دقیقاً از یه انکرتکست یکسان استفاده کنن. اگه شما موقع گرفتن لینک از سایت‌های دیگه، مدام برای یه انکرتکست یکسان تلاش کنین و اون انکرتکست (که اسم برندتون نیست) به انکرتکست غالب تبدیل بشه، این کار خیلی غیرطبیعیه. مهمه که تو انکرتکست‌ها تنوع وجود داشته باشه، حتی انکرتکست‌های عمومی مثل «اینجا کلیک کنید»، «مشاهده وب‌سایت»، «ادامه مطلب» و غیره.
تمرکز روی لینک‌های داخلی: پیج رنک رو به خوبی تو سایتتون پخش کنین
لینک‌های ورودی بیشترین فایده رو دارن چون پیج رنک از سایت‌های دیگه به سایت شما منتقل می‌شه.
هر چی لینک ورودی بیشتری بگیرین، پیج رنک بیشتری هم دریافت می‌کنین.
وقتی زنجیره‌ی لینک‌ها از یه صفحه به صفحه‌ی دیگه می‌ره، جریان پیج رنک ضعیف و ضعیف‌تر می‌شه.
تقریباً تو هر وب‌سایتی، صفحه‌ای که بیشترین لینک ورودی رو داره، صفحه‌ی اصلی سایته. بنابراین، اگه یه صفحه تو سایت شما خیلی از صفحه‌ی اصلی دور باشه، پیج رنک قبل از رسیدن به اون صفحه به شدت کاهش پیدا می‌کنه.
این باعث می‌شه صفحاتی که با فاصله‌ی زیادی از صفحه‌ی اصلی لینک شدن، رتبه‌ی خوبی نگیرن. از اونجایی که همه‌ی صفحات لینک ورودی نمی‌گیرن، لینک‌های داخلی شما باید دوتا هدف رو دنبال کنن:
- به کاربرا کمک کنن تا به صفحات مختلف سایت شما برن.
- به موتورهای جستجو کمک کنن تا کل سایت شما رو با کمترین پرش ممکن از صفحه‌ای به صفحه‌ی دیگه خزش (crawl) کنن.
این‌ها جاهای رایجی هستن که می‌تونین لینک‌های داخلی رو پیدا کنین:
منوی اصلی سایت: لینک‌هایی که معمولاً تو منوی بالای صفحه، منوی کناری و فوتر قرار دارن و تو همه‌ی صفحات تکرار می‌شن. این منوها معمولاً بر اساس ساختار سایت و نحوه‌ی دسته‌بندی و زیردسته‌بندی موضوعات از صفحات کلی به صفحات جزئی‌تر ساخته می‌شن.
صفحات مرتبط: بخشی از یه صفحه که به صفحات دیگه‌ای با موضوع مرتبط اشاره می‌کنه. این برای کاربرا مفیده چون صفحاتی رو بهشون پیشنهاد می‌ده که احتمالاً دنبالشون بودن.
نقشه سایت برای کاربران: نقشه سایت یه صفحه‌ی واحده که به همه‌ی صفحات دیگه سایت لینک می‌ده. بر اساس مطالعات کاربردپذیری، سه نوع آدم تو سایت‌ها می‌گردن: اونایی که از منوی اصلی استفاده می‌کنن، اونایی که بلافاصله از کادر جستجو استفاده می‌کنن، و اونایی که مستقیم به نقشه سایت می‌رن. برای سایت‌های خیلی بزرگ، نقشه سایت می‌تونه گیج‌کننده باشه و تو این موارد، ممکنه فقط دسته‌بندی‌های اصلی رو شامل بشه، نه لزوماً همه‌ی صفحات سایت رو.
لینک‌های داخل محتوا: داخل محتوای یه صفحه، می‌شه به کلمات داخل یه پاراگراف لینک داد. خیلی از وب‌سایت‌ها از این قابلیت کم استفاده می‌کنن، اما در موارد دیگه هم ممکنه بیش از حد ازش استفاده بشه که می‌تونه اثرات منفی روی سئو داشته باشه. فقط کافیه طبیعی لینک بدین و موقع ساختن این لینک‌ها، کاربر رو در نظر داشته باشین.
با اینکه ما روی استفاده از لینک‌های داخلی برای توزیع پیج رنک تأکید می‌کنیم، اما همیشه یادتون باشه که کاربرا بالاترین اولویت رو دارن.
همیشه سایت‌ها رو طراحی کنین و به لینک‌های داخلی اول برای کاربرا فکر کنین، بعد برای موتورهای جستجو، و حتماً تمام بهترین روش‌ها برای ناوبری داخلی سایت رو یاد بگیرین.
تمرکز روی لینک‌های خروجی: فقط طبیعی به نظر برسین
در طول سال‌ها، نگاه متخصصان سئو به استفاده از لینک‌های خروجی تغییر کرده.
بعضی‌ها معتقد بودن که لینک‌های خروجی پیج رنک رو از سایت خارج می‌کنن و پتانسیل رتبه‌بندی رو کاهش می‌دن.
برای چند سال، این باور شاید درست بود.
اینجا بود که اصطلاحاتی مثل «احتکار پیج رنک» (PageRank hoarding) و «هدایت پیج رنک» (PageRank channeling) به وجود اومد.
هر لینک خروجی معادل یه نشت بود. اما اگه یه لینک خروجی برای کاربرا ضروری بود، می‌تونستین بهش ویژگی nofollow رو اضافه کنین.
ویژگی nofollow مثل این بود که به موتورهای جستجو بگین: «این لینک رو دنبال نکن و پیج رنک من رو به اون صفحه نده.»
اما خیلی از سئوکارها از این ویژگی سوءاستفاده کردن تا اینکه گوگل تو سال ۲۰۰۹ آپدیتی در مورد تبخیر پیج رنک ارائه داد.
خلاصه بگم، احتکار پیج رنک دیگه مثل قبل کار نمی‌کرد. نظریه‌ها و روش‌های مختلفی از این موضوع به وجود اومد، مثل:
- لینک‌های خروجی زیادی نداشته باشین: در تئوری، منطق نشت پیج رنک هنوز هم درسته. اما هر از گاهی ممکنه سایت‌هایی رو ببینین که کلی لینک خروجی دارن و با این حال رتبه‌ی بالایی هم دارن. پس قانون اینجا اینه که کاری رو انجام بدین که منطقی به نظر می‌رسه.
- همیشه همه‌ی لینک‌های خروجی رو nofollow نکنین: اضافه کردن ویژگی rel=nofollow به تگ <a> به موتورهای جستجو می‌گه که اون لینک رو برای اهداف رتبه‌بندی حساب نکنن. منطقیه که برای جلوگیری از نشت پیج رنک به سایت‌های دیگه، همیشه از nofollow استفاده کنیم. اما زیاده‌روی یا بهینه‌سازی بیش از حد این کار طبیعی به نظر نمی‌رسه و به نظر میاد که نیت اصلی، احتکار پیج رنکه.
- سایت‌های باکیفیت به سایت‌های باکیفیت لینک می‌دن: لینک دادن به اندازه‌ی لینک گرفتن مهمه. سایت‌های باکیفیت، سطحی از کیفیت رو حفظ می‌کنن که باعث موفقیتشون شده، و بنابراین اگه بخوان به سایت‌های دیگه لینک بدن، یه مقصد باکیفیت رو هم انتخاب می‌کنن. از اونجایی که این رفتار تو سایت‌های باکیفیت رایجه، شما هم بهتره این رفتار رو تقلید کنین تا به موتورهای جستجو نشون بدین که شما هم یه سایت باکیفیت هستین.
در هر سه مورد بالا، قوانین ممکنه متناقض به نظر برسن.
نداشتن لینک خروجی پیج رنک رو حفظ می‌کنه، اما نداشتن هیچ لینکی هم مشکوک به نظر میاد.
اضافه کردن nofollow باید به حفظ پیج رنک کمک کنه. اما اگه همه‌ی لینک‌ها nofollow باشن، غیرطبیعی‌تر به نظر می‌رسن.
تجربه به ما یاد داده که لینک‌های خروجی باعث نشت پیج رنک می‌شن، و این هنوز هم درسته، اما توصیه می‌شه که به سایت‌های باکیفیت لینک بدین.
به نظر می‌رسه که دستورالعمل‌های اینجا خیلی قطعی و ثابت نیستن و تا حدودی انعطاف‌پذیرن، اما قانون اصلی که برای همه‌ی موارد بالا صدق می‌کنه اینه که طبیعی به نظر برسین.
اگه لینک دادن به سایت‌های دیگه کار طبیعی‌ایه، انجامش بدین.
جمع‌بندی
لینک‌ها بخش مهمی از سئو بودن و هنوز هم هستن. و به نظر می‌رسه که در سال‌های آینده هم مهم باقی بمونن.
اما، مثل خیلی چیزای دیگه تو سئو، روش بهینه‌سازی در گذشته با روشی که امروز انجام می‌شه خیلی متفاوته.
ما لینک‌ها رو به سه دسته‌ی لینک‌های ورودی، خروجی و داخلی تقسیم می‌کنیم.
- لینک‌های ورودی بیشترین تأثیر رو دارن چون مثل رأی اعتماد، اعتبار و سندیت هستن که به رتبه‌بندی کمک می‌کنن، اما مهمه که این لینک‌ها طبیعی باشن و از سایت‌های باکیفیت و مرتبط بیان.
- لینک‌های داخلی به توزیع پیج رنک از لینک‌های ورودی به صفحات دیگه سایت کمک می‌کنن تا رتبه‌ی خیلی از صفحات دیگه هم بهبود پیدا کنه. علاوه بر این، لینک‌های داخلی فقط برای موتورهای جستجو نیستن. همیشه اول به کاربر خدمت کنین.
- لینک‌های خروجی باید طوری استفاده بشن که برای کاربر طبیعی به نظر برسن. لینک دادن به سایت‌های باکیفیت به نشون دادن این سیگنال‌ها کمک می‌کنه و همچنین باعث می‌شه سایت شما با سایت‌های باکیفیت‌تر مرتبط بشه.
اگه یه نکته مشترک بین همه‌ی این نوع لینک‌ها وجود داشته باشه، اینه که طبیعی لینک بدین.
اگه چیزی برای آدم‌ها بد به نظر برسه، به احتمال زیاد برای موتورهای جستجو هم بد به نظر میاد.
پاسخی بگذارید